Berner Roadstory von Biel über den Frienisberg

Posłuchaj tekstu tutaj

Gdyby wierzyć radarowi deszczu, już dawno powinienem stać w burzy. Ruszam z tyłu dworca, wychodząc z Bienne, z wiatrem w plecy. Przez most na drugą stronę kanału Nidau-Büren, zaraz ostry zakręt w prawo w dół nad brzeg jeziora. Trasa rowerowa prowadzi przez pierwszy odcinek szutrowy w kierunku Hagneck, mijając figlarne kozy z gospodarstwa Von Rüte, sadziaki wiśni i schodząc nad jezioro.

Przy elektrowni Hagneck droga wspina się na wzgórze do wioski, chwilowo podbijając puls, pedałowanie na stojąco, krople potu na czole. Nagroda to piękny widok na Frienisberg, tam zmierza podróż.

Podążam kanałem Aare do Aarberg, wciąż z wiatrem w plecy, płaski teren, prosta droga, w drugiej części szuter, pełna prędkość. Na wjeździe do miejscowości podążam trasą rowerową nr 8, przekraczam Aare i dalej jadę w kierunku Niederried. Tuż przed wejściem do wioski ostry zakręt w prawo przez mały mostek do wioski. Dalej w górę do Golaten, mijając pola warzyw po lewej stronie, w dół nad Saane.

Przez most Saanesteg wracam do Aare, na horyzoncie pojawia się nieczynna elektrownia jądrowa Mühleberg, na pierwszym planie urokliwy pejzaż nadrzeczny, rodzina łabędzi zabiera młode na spacer. Dla niektórych tutaj zaczyna się przyszłość, inni rumują przeszłość. Kieruję się dalej do elektrowni, przez jaz, w lewo pod górę na Salvisberg, 18% nachylenia, palące nogi, puls na granicy. Urokliwe bernskie gospodarstwa z czerwonymi pelargoniami w oknach, dumne krowy i potajemnie uśmiechające się osły.

Długa, łagodna wspinaczka prowadzi mnie do Frieswil, sto metrów wyżej, przy źródełku krótka przerwa na uzupełnienie wody, przy Stöckli w lewo przez główną drogę na wyjazd z wioski. Na drogowskazie napis Route 890 Frienisberg Fernsichtroute.

Para ptaków krótkiego ogona krąży nad doliną. Mój wzrok przesuwa się po trzech jeziorach, które turkusowo błyszczą w słońcu, na horyzoncie w oddali można dostrzec Creux du Vent. Między panoramą a mną, front deszczu niczym biały zasłon, delikatnie zmiękcza malowniczy krajobraz. Bus pocztowy wije się przez wioski poniżej. Z daleka świat tam na dole wydaje się być w porządku.

Jadę dalej do Dampfwil, krótki podjazd w Bagwillgraben, w dół do Frienisberg. Przed domem starców w prawo i zaraz z powrotem w lewo w kierunku Schüpfen. Szybki zjazd przez złociste pola zboża, mijam rozsiane przysiółki. Przy cegielni skręcam w lewo na trasę 64 w kierunku Biel. Przekraczam autostradę i docieram do Subergu, mijając legendarny przejazd kolejowy, jadę wzdłuż głównej drogi do Lyss, znów pędzę na tempo.

Na rondzie przy wjeździe do miejscowości trasa opuszcza główną drogę i prowadzi przez małe uliczki przez miejscowość. Przez teren przemysłowy kieruję się w stronę Studen, spadają pierwsze krople. Na rondzie przed stacją kolejową szybko mija mnie wzburzony ruch po pracy, uciekam przez ulice osiedlowe, przez pola do Aegerten i podążam kanałem do Brügg.

Stąd możesz jechać prosto z powrotem do Biel. Ja wybieram drogę przez most, na wjeździe do wioski stoi piekarnia Meier, tutaj w poniedziałki są roladki arozańskie, wspomnienia z dzieciństwa i cukier na finisz do Bienne.