NR914: Wegberger Mühlentour

Szlak Młynów nosi swoją nazwę nie bez powodu. Na swojej trasie prowadzi wzdłuż licznych różnych młynów, które w znaczący sposób ukształtowały historię miasta Wegberg. Początek Szlaku Młynów to Młyn Wegberski z 1505 roku. Jest otwarty do zwiedzania i oferuje oprócz kawiarni również kulturalny przedsmak nadchodzącej wycieczki. Na ponad 42 kilometrach przez lekko pagórkowaty i leśny krajobraz ujawnia się wiele z dawnej liczby 25 młynów wodnych w mieście Wegberg w całej ich urodzie.

Naszą wycieczkę rozpoczynamy w Młynie Wegberskim, zwanym także Młynem Ramachers. Jest to dawny młyn olejarski i zbożowy, położony na Schwalm, w centrum między zamkiem a kościołem. Dopiero w 1960 roku wstrzymano działalność młyna. Dziś młyn służy celom kulturalnym.

Podążając wzdłuż potoku Beeckbach, docieramy do Młyna Ophover z stawem. Prawdopodobnie pochodzi z XIV wieku i był młynem zbożowym z podwójnym kołem wodnym. Od 1867 roku był młynem wodnym i parowym, więc również działał na napędzie parowym. Był ostatnim młynem w Wegbergu, który jeszcze działał na energię wodną. Został zamknięty w 1965 roku. Ulrike i Holger Hendricks obudzili Młyn Ophover około piętnastu lat temu dzięki swojej działalności gastronomicznej, czyniąc go historyczną i chętnie odwiedzaną atrakcją.

Podążając za potokiem Beeckbach, przejeżdżamy przez Gerichhausen do Beeck. Tam przejeżdżamy przez graniczny okrąg w kierunku Kipshoven. Trasa prowadzi nas przez pole do Gripekoven, a następnie do Ellinghoven. Za Ellinghovenem przejeżdżamy przez tor kolejowy „Żelazna Rzeka” i stamtąd kierujemy się do lasu Beecker. Przez leśne ścieżki docieramy do Młyna Holtmühle, młyna olejarskiego i zbożowego z XIV wieku, który był czynny do 1954 roku, a następnie został przekształcony w restaurację turystyczną. I dziś można wygodnie usiąść na słonecznym tarasie przy stawie młyna.

Stąd Szlak Młynów prowadzi nas przez ulicę Szpitalną do Młyna Busch, jedynego młyna znajdującego się po lewej stronie strugi młynarskiej. Od XVIII wieku młyn był wykorzystywany jako młyn olejarski. Po zakończeniu II wojny światowej przekształcono go z zasilania wodnego na zasilanie elektryczne i ostatecznie zamknięto w 1953 roku. Całe wyposażenie młyna do mielenia zboża i oleju jest w pełni zachowane i sprawne od czasu jego remontu.

Tuż obok znajduje się Młyn Schrofmühle z XVI wieku z przylegającym małym muzeum młynarskim. Schrofmühle to jedyny pozostały w pełni funkcjonalny młyn zbożowy i olejarski w Nadrenii.

Z Schrofmühle kierujemy się do Młyna Molzmühle przy ujściu rzeki Schwalm do strugi młynarskiej. Również on był młynem zbożowym i olejarskim czynnym przez stulecia, aż do 16 godzin dziennie. W 1930 roku zakończono działalność młynarską i od tego czasu pełni jako restauracja z urokliwym piwnym ogrodem.

Wzdłuż Schwalm trasa biegnie teraz bezpośrednio wzdłuż brzegu potoku, zanim skręci w lewo w kierunku Tetelrath i kontynuuje do Merbeck. Niedługo później docieramy do stawu Rakyweiher w pobliżu Dalheim. Rakyweiher to pięknie położone jezioro u podnóża Alde Berg.

Krótką chwilę po Dalheim napotykamy Młyn Dalheimer na Rothenbach. Wspomniano go już w akcie kupna z 1231 roku na pergaminie i może być najstarszym młynem wodnym między Mozą a Renem. Do 1802 roku młyn służył jako źródło dochodów dla pobliskiego klasztoru cystersów „Himmelstal”.

Od Młyna Dalheimer przechodzimy obok klasztoru z powrotem do Dalheim, a stamtąd kontynuujemy w kierunku Wildenrath. Z Wildenrath trasa prowadzi obok Oval Wegberger (testowe pole Siemensa dla pojazdów kolejowych) w stronę Tüschenbroich. Nad stawem Tüschenbroicher znajdują się, oprócz zamku, dwa ciekawe Młyny Tüschenbroicher (młyn olejny i młyn zbożowy).

Tuż obok znajduje się Młyn Bockenmühle. Nieco dalej Młyn Bischofsmühle. Młyn Bischofsmühle został świeżo odrestaurowany, a nowa rybia droga została zbudowana.