Bánkúti túra

Krótko mówiąc: Do 29 km nie ma nic szczególnego, napotykamy na małe wzniesienie. Na 29 km zaczyna się serpentyna nad Mályinką, która trwa do 39 km. Są w niej łatwiejsze odcinki, ale przeważnie jest stroma, zwłaszcza na końcu. Cały czas przez zniszczoną leśną asfaltową drogę między drzewami, ich korony się stykają, tylko miejscami słońce wpada, przez co jest trochę chłodno. Na 39 km skręca się w lewo do Lillafüred i w prawo do Bánkút 3 km. Cóż, te 3 km są już uciążliwe, naprzemiennie w dobrej i złej, bardzo złej jakości drogi. Na górze, w Bánkúcie, jest bufet, gdzie można się naładować, niesamowicie jest tam dużo ludzi, ale nie jeżdżą na nartach, tylko wędrują. W bufecie można wziąć darmową mapę turystyczną z 10 trasami, więc warto też wyjść latem. Rozpoczęcie na asfaltowej drodze w kierunku Szilvás, krajobraz jest piękny, z wieloma trasami, ale wszystko jest oznakowane, więc nie można się zgubić. Wiele osób z ruchu przeciwnego powiedziało, że stąd można już zjeżdżać, ale jakoś nie chciało mi się do 51 km zjeżdżać. Na 51 km w końcu ruszyło, zjeżdżałem z prędkością 45-50 km/h. Droga jest stosunkowo dobra, asfalt jest ledwie uszkodzony. Na 57 km znajduje się punkt widokowy Milenium, a stamtąd droga staje się gorsza, są tam liczne dziury. Na 61 km prawie zaliczyłem upadek, zobaczyłem dziurę, mocne hamowanie, ale tył poślizgnął się, a następnie hamulec puścił, wpadłem powoli w zniszczoną część asfaltu. Udało mi się przez to przejść, nie wiem jak, ale wyszedłem z tego pomyślnie. Na 63 km znajdują się stragany w Szilvás. Potem wracam znaną ścieżką do domu. Na 75 km musiałem jeszcze wspiąć się na Farkaslyuk, nie miałem już dużo siły ani chęci, ale nie było wiele wyboru, albo jedziesz, albo zostajesz na poboczu drogi. Od 76 km nie dzieje się już nic szczególnego, powoli zjeżdżamy do miasta, a stamtąd już wiatr wieje do domu. To wszystko. Warto spróbować, bo to bardzo piękna trasa. Pozdrawiam.