PASSO DI COSTALUNGA LAGO DI CAREZZA

Wśród różnych przełęczy dolomickich, Costalunga, pokonywana od strony Val di Fassa, jest z pewnością dla kolarzy najmniej fascynująca, zarówno z powodu swojej skromnej wysokości (1752 m), jak i niewielkiego przewyższenia, które wynosi około 400 metrów. Jest to więc przełęcz, która, pokonywana indywidualnie, może być przydatna, aby 'zrobić nogi', jeśli jest się na pierwszych podjazdach sezonu, w przeciwnym razie, jeśli jest się już w formie, stanowi nieco więcej niż zwykły trening. Bardziej interesujący może być podjazd wykonany z przeciwnej strony, który praktycznie zaczyna się w Bolzano i ma długość 28 km, z czasami interesującymi nachyleniami. Podjazd zaczyna się w okolicach wsi Vigo di Fassa (1393 m) i ma prawie 10 km długości. Różnica wysokości koncentruje się praktycznie w pierwszych 6 km, podczas gdy pozostałe 4 są praktycznie płaskie; część wznosząca się nie powinna jednak być lekceważona, ponieważ ma średnie nachylenie 6,7%. Dochodząc z najwyższego punktu doliny, kontynuuje się na SR 48, a następnie skręca w prawo na SS 241 na wysokości Vigo di Fassa, podążając za wskazówkami do Passo Costalunga. Jeżeli chce się, można uznać początek podjazdu dokładnie w miejscu, gdzie wchodzimy na SS 241. Pierwsze 2 km wznoszą się stosunkowo łagodnie, z nachyleniami nieprzekraczającymi 5%, i praktycznie przechodzą przez całe miasteczko, aż zostawia się je za sobą. Następny kilometr jest najbardziej wymagający w całej wspinaczce: nachylenia rosną i wynoszą około 8-9% aż do małej miejscowości Vallongia (1513 m). Z powodu tego, że podjazd dopiero się rozpoczął, nie ma wielkiego wysiłku w pokonaniu tego odcinka, a także piękny widok na dolinę odwraca nieco uwagę od trudności, jakie się przeżywa. W tym momencie wchodzi się do lasu, a nachylenia znacznie się zmniejszają do około 6%, a następnie stabilizują się, po około 1 km, na poziomie 7%. To ostatnie dwa kilometry prawdziwego podjazdu i przy dobrej kondycji można spokojnie utrzymać stałe tempo około 12-13 km/h. Droga nie ma żadnych zakrętów, ale raczej liczne zakręty prostokątne i spokojnie prowadzi w lesie praktycznie aż do przełęczy. Dochodząc do szóstego kilometra wzniesienia, droga zaczyna się wyrównywać i wkrótce staje się prawie płaska. Trudności minęły, można spokojnie przełączyć się na dużą korbę z przodu i jechać prawie 30 km/h. Wspina się jeszcze przez 4 km, aż dociera do przełęczy na wysokości 1752 m, charakteryzującej się szerokimi łąkami, które rozciągają się z brzegów lasu i dwoma dość dużymi hotelami. Krajobraz, w odniesieniu do wysokości, na której się znajduje, jest bardzo piękny: po prawej można podziwiać Roda de Vael, a po lewej stronie widać część grupy Latemar.