071 Zipfeltour2013 Tag11 Bad Lausick-Meißen

Na niemal każdym metrze tego etapu są widoczne zniszczenia spowodowane powodzią. Wzdłuż Freiberger Mulde całe miejscowości zajmują się pracami porządkowymi. Co godne uwagi, że najwyraźniej jedną z pierwszych akcji gmin było udostępnienie ścieżki rowerowej Muldetal. Wszędzie śmieci zostały odsunięte, przeważnie przejechała zamiatarka, a uszkodzenia na jezdni zostały tymczasowo naprawione. Co nie dało się usunąć i co zostanie w pamięci z tego etapu to gryzący smród w tym upale. Niemniej jednak dziękuję wszystkim, którzy już dwa tygodnie po powodzi umożliwili jazdę. Czy trasa Elbe-Mulde to w zasadzie ścieżka rowerowa, czy szlak pieszy? Niektóre odcinki były tak przygodowe, że nie chciałem do końca wierzyć mojemu nawigatorowi, gdy na przykład kierował mnie przez łąkę. A podczas gdy w Bawarii przynajmniej dodawano słowo „proszę” między „rowerzyści, zsiądźcie z roweru!”, tutaj ostrzeżenie nie było w ogóle potrzebne, trzeba było tymczasowo i tak zejść z roweru. Po raz ostatni pozdrawia Turyngia! Koło przednie „naprawione” po raz pierwszy w Erfurcie wydmuchuje jeszcze raz swoje żywotne siły między Leuben a Wahnitz. Spray do opon „Atlantic” również spełnia swoją funkcję, ale nie przekonuje mnie tak bardzo jak ten od „Zefala”. Teraz w Meißen fachowiec przywróci rower do porządku – wydam prawie 100 €, ale w końcu znów podróżuję bezpiecznie i z pełnym zaufaniem do roweru. Centrum miasta Meißen jest uporządkowane! Jedyną rzeczą, która znajduje się w sklepach, są wentylatory i osuszacze. Na początku zastanawiam się, skąd wzięła się tu powódź, Elba jest przecież jeszcze kawałek stąd. Dopiero później odkrywam zamkniętą Triebisch i ten, kto to widzi, natychmiast wie: następna powódź z pewnością przyjdzie! Gdzie też ma iść Triebisch, skoro Elba już nic więcej nie może przyjąć? Na koniec jeszcze raz oszukuje mnie mój nawigator. Zamiast przejść około 500 m od punktu informacyjnego turystycznego w Meißen do pensjonatu przy fabryce porcelany najkrótszą drogą, najpierw chce zmusić mnie do pokonywania schodów, a ostatecznie prowadzi mnie na 6-kilometrowy objazd z ponad 120 metrów przewyższenia. Wtedy nie mam nawet jednego oka, by cieszyć się widokiem!