Tour der Rekorde

Tour rekordów

Rozgrzewka Ponieważ do Sterzingu przyjechaliśmy dopiero po południu, nie mieliśmy już czasu na prawdziwy etap. Aby się rozgrzać, krótka wycieczka do pobliskiego Gilfenklamm była idealna. Strome skały i wysoki wodospad były niezwykle malownicze! Dzień 1 A więc zaczęło się na serio. I to w wymarzonej pogodzie: Niektórzy z nas jechali bez koszulek, mimo że był już koniec września! Naszym pierwszym szczytem było Penser Joch. Tam mieliśmy wspaniały widok! Następnie zjechaliśmy do Bolzano. Tuż przed dotarciem do celu dnia przejechaliśmy przez około 20 tuneli i dla żartu próbowaliśmy wjechać z bagażami na drogę o nachyleniu 30 % na winnicę. Dzień 2 Następnego dnia w programie był przełęcz Niger. Szczególnie gdy droga prowadziła przez miejscowość, nieustannie były strome odcinki o nachyleniu prawie 20%, które dawały nam się we znaki. Po małej przerwie na kawę na przełęczy Niger, do przełęczy Karer było już niedaleko. Hotel oferował tam "najlepszą pizzę w Europie" i znajdował się tuż poniżej Rosengarten. Postanowiliśmy więc, że zatrzymamy się na noc. Dzień 3 Dzień wcześniej niemalże jeździliśmy tylko w górę, teraz niemalże tylko w dół. Często schodziliśmy wzdłuż winnic przez Val di Fiemme w kierunku Trydentu. Chociaż na tym etapie nie pokonaliśmy zbyt wielu metrów w pionie, to liczba kilometrów wynosiła trzy cyfry. Wieczorem w Trydencie nieco wznieśliśmy się na wzgórze, na którym znajduje się mauzoleum Cesare Battisti. Dzień 4 Pierwsze 40 km przez Valsuganę było niezwykle płaskie. Dopiero potem osiągnęliśmy stopę góry, którą sobie zaplanowaliśmy na ten odcinek. Ta również miała dla nas niektóre zdradliwe strome odcinki. Ponieważ nie chcieliśmy przybyć na szczyt w ciemności, odłożyliśmy to na następny dzień i zakończyliśmy etap około 650 metrów poniżej szczytu w Rifugio Carlettini. Dzień 5 Następnego ranka niestety musieliśmy stwierdzić, że czekał na nas deszczowy dzień. Pozostałe metry w pionie poprowadziły nas głównie po mokrych drogach żwirowych w kierunku Passo Cinque Croci. W deszczu i temperaturach tuż powyżej 0 °C chmury również nie nagrodziły nas ładnym widokiem, a tak naprawdę nieprzyjemny był zimny zjazd. Po południu zalany droga żwirowa przekształciła się w stromy zjazd, który musieliśmy pchać pod górę. Ale nad tym można było się śmiać nie tylko potem! Dzień 6 Moim ulubionym odcinkiem była szósta: Z San Martino di Castrozza najpierw wzniesiemy się na Passo Rolle (1989 m). Stamtąd rozpościerał się piękny widok na 3000, które poprzedniego dnia były ukryte w chmurach. Następnie zjechaliśmy 400 m, aby natychmiast znów wjechać na Vallespass (2032 m). W międzyczasie praktycznie nie było ruchu, od czasu do czasu krowa przechodziła przez drogę. Po długim, zimnym zjeździe na wysokość około 800 m musieliśmy najpierw rozgrzać się gorącą czekoladą lub kawą. Potem byliśmy bardzo zmotywowani, by zmierzyć się z trzecią górą, aby dotrzeć do słynnej Cortina d'Ampezzo. Tak jak na innych górskich drogach tego dnia, droga na Passo di Falzarego (2105 m) była bardzo przyjemna do jazdy, nie zbyt stroma i w dobrym stanie. O zmierzchu zjechaliśmy w dół, a po krótkim, lecz niezwykłym spotkaniu z lisem rzeczywiście dotarliśmy do Cortina d'Ampezzo. Ten odcinek nazwaliśmy "królewskim odcinkiem", ponieważ wymagał od nas nie tylko 2360 metrów w pionie i 93 km, ale również miał wiele do zaoferowania pod względem krajobrazu. Dzień 7 W zupełnie inny sposób zostaliśmy postawieni w obliczu wyzwania następnego dnia. Praktycznie cała trasa przez Fanesalm składała się z dróg żwirowych, które czasami były wzniesione dość stromo. Dzięki naszemu doświadczeniu nad jeziorem Garda byliśmy trochę przyzwyczajeni, mimo to musieliśmy wciąż pchać. Krajobraz w Passo di Limo wyglądał jak z innego świata: ogromne, strome góry, z których wiele już spadło kamiennych lawin. Trudne poszukiwanie mieszkania zakończyło się sukcesem w St. Martin in Thurn. Dzień 8 Z Würzjoch zdobyliśmy na ostatnim etapie szósty 2000–stą trasę: Osobisty rekord! Przez dolinę Eisack i dolinę Wipptal wróciliśmy ponownie do Sterzingu. Ale ponieważ akurat byliśmy w poszukiwaniu rekordów, znowu skręciliśmy do doliny Pfitscher, aby pokonać 600 km: na końcu mieliśmy 610 km na liczniku.