Fort Bragg - Gualala

Highway 101 Do tej pory cała trasa prowadziła po lub wzdłuż 101. W Oregonie było to w porządku, niezbyt duży ruch i szeroki pobocze do jazdy na rowerze. W Kalifornii to pobocze jest od razu znacznie węższe lub nawet całkowicie nieobecne, a ruch stopniowo się zagęszcza. Autostrada zmienia się też w freeway, z 2-pasmowej na 4-pasmową i prędkość jest co najmniej 100 km/h. Generalnie kierowcy dobrze mają na uwadze rowerzystów (oprócz kilku kamperów), ale wiele samochodów robi ogromny hałas, gdy wyprzedzają, około dwa razy głośniej niż duży ciężarówka. Wynika to z faktu, że wielu Amerykanów jeździ dużymi pickupami i vanami, czasem z ogromnymi oponami terenowymi i często z silnikiem V8, co powoduje niesamowity hałas. Na szczęście od dziś mogę przełączyć się na Highway 1, która znowu prowadzi mnie na wybrzeże i jest znacznie spokojniejsza. Od Leggett trasa wspina się przez przepiękny las, i przez cały dzień praktycznie nie ma samochodów! Nie robię zdjęć po raz kolejny, bo znowu cały dzień pada deszcz. Poza ogromnymi gatunkami iglastymi jak sekwoje i świerki Douglas, widać tu też wiele drzew eukaliptusowych. Jazda na rowerze pozwala cieszyć się wszystkimi zapachami, szczególnie na wiosnę, kiedy wszystko kwitnie.

Mijam miejscowość Westport, gdzie stoi pięknie odrestaurowany mały hotelik serwujący pyszne kawy i jedzenie organiczne, pyszne! Ostatecznie docieram do trochę większego miasteczka Fort Bragg, gdzie znowu mam zniżkę na motel. Zostaję tu na 2 dni, nadal mocno pada, a prognoza mówi, że tak będzie jeszcze około 2 dni. Mam jeszcze jeden dzień rezerwowy i wykorzystam go tu jako dzień odpoczynku, bo tu może być coś do zobaczenia. Wszystkie miejscowości przy wybrzeżu, które spotykasz na rowerze, są bardzo małe, zwykle nie ma tam za wiele do zrobienia. Przyjazd do San Francisco będzie dużą zmianą.

Ludzie Do tej pory ludzie są wszyscy uprzejmi, ciekawscy i pomocni. To jest fajne w podróżowaniu po USA. W regionie, przez który przejeżdżam, widzisz właściwie tylko klasycznego białego Amerykanina, a bardzo rzadko czarnego lub latynosa, czasem azjaty. A przecież w całych USA mieszka około 35 milionów Meksykanów i 30 milionów czarnych. Oni też są obecni, ale najwyraźniej nie w tym północno-zachodnim zakątku kraju. Jednak są kiepscy w zużyciu energii. Wszystkie ogrzewania są elektryczne (co wydaje mi się nierentowne) i te samochody, wszystkie wielkie pudła, połowa samochodów prywatnych to pickupy, ciężarówki lub vany. Zwykłe samochody mają z kolei wszystkie duże silniki, najlepiej 3-litrowe V6 lub większe, no to jest oszczędne. Ludzie tutaj są też skłonni do paniki i paranoi, patrz wiadomości o meksykańskiej gorączce świń, tutaj to "breaking news" codziennie.

Dzień odpoczynku w Fort Bragg, gdzie naprawdę nic nie robiłem, bo padało i wiało. Poza tym spędziłem dużo czasu w lokalnej kawiarni, która uchodzi za salon Fort Bragg. Tam spotyka się każdy i nawiązałem kontakt z wieloma ludźmi, dlatego spędziłem tam godziny. Wieczorem zjadłem znowu japońskie jedzenie, więc się całkowicie zregenerowałem.

Deszcz Tak, to była szkoda, jechałem 6 dni w deszczu i oczywiście po pewnym czasie masz tego dość. Wybrzeże tutaj musi być piękne z dzikimi, pięknymi panoramami, ale niewiele z tego widać tak. Mam dobrą odzież przeciwdeszczową, ale po kilku godzinach jesteś też przemoczony od środka. Dlatego szukam luksusu moteli na noclegi, tak tak, jaki luksus.

Przez turystyczne miejsce Mendocino jadę dalej do Gualala. Przy tym deszczu niewiele jest do zobaczenia, więc niestety niewiele do opowiedzenia. Ale to jest elegancki region, to widać po cenach moteli, które są dużo wyższe (80 dolarów i więcej). Ostatniego dnia deszczu jadę z Gualala do Jenner, to wszystkie maleńkie miejscowości z kilkuset mieszkańcami. Po drodze regularnie spotykam innego rowerzystę, Rudigera, Niemca, który też jedzie na południe. Bardzo miło, często się żegnamy i jednak spotykamy następnego dnia. Fajne. W Jenner mieszka 170 osób, więc nie ma tam nic do robienia, ale mają tam indyjską restaurację! No, to rzeczywiście niezwykłe. Zjadłem tam dobrze, ale nie bardzo rozumiałem, czemu ci ludzie w ogóle trafil tam, do takiego malutkiego miasta. Koniec tego dnia, około 5 godziny, deszcz w końcu ustał i miałem szczęście zobaczyć przy ujściu rzeki Russian całe kolonie fok z wieloma młodymi. To był zastrzyk pozytywnej energii po 6 dniach bez spotkań z dzikimi zwierzętami.