Pässlich 01 - Alternativroute

Jak już napisałem, przedstawiam Wam trasę alternatywną na pierwszy etap "Pässlich-Tour". Jest ona około 40 km dłuższa niż pierwotna trasa, ale mniej obciążona ruchem. W Alpach zawsze jest wąskie gardło – zazwyczaj kilka. Na tej alternatywnej trasie są to Reutte, a szczególnie Imst. Za to uczestnika drogi czeka prawdziwy klasyk przełęczy – Hahntennjoch. Przejdźmy teraz do samej trasy.

Start jest w Ohlstadt. Najpierw jedzie się drogą krajową B2 w kierunku Garmisch-Partenkirchen, zanim w pierwszej miejscowości zwanej Eschenlohe trzeba objechać tunel, ponieważ jest on zamknięty dla pojazdów dwukołowych. Na ruchliwej B2 jedzie się dość płasko aż do Oberau, które jest osiągane po około 10 km.

Na końcu Oberau trzeba skręcić na równie ruchliwą B23. Skręt ten oznacza początek pierwszego wzniesienia dnia. Jedzie się pod górę do przełęczy Ettaler Sattel. Początkowe około 2 km mają nachylenie 1,7%, zanim na wyjeździe z Oberau pojawia się pierwsza rampa o maksymalnym nachyleniu prawie 9%. Następnie następuje dolny zakręt, uważany za ostatni płaski odcinek podjazdu, ponieważ w okolicy zakrętu nachylenie wzrasta do maksymalnie 2%. Dalej średnio jedzie się pod górę z nachyleniem 6%. W górnej części podjazdu są bardzo krótkie, ledwo dostrzegalne odcinki o nachyleniu 12,5 i 10,5%. Po pokonaniu dwóch górnych zakrętów osiąga się przełęcz Ettaler Sattel na wysokości 869 m n.p.m.

Teraz jedzie się spokojnie przez klasztorną miejscowość Ettal aż do momentu, gdy około 800 m za wyjazdem z miejscowości trzeba skręcić na drogę stanową St2060 w kierunku Linderhof. Do zamku Linderhof należy się spodziewać umiarkowanego do intensywnego ruchu.

Od skrętu na St2060 jedzie się pod górę. Nie jest to stromy podjazd, ale ciągły i wytrwały. To podjazd do Ammersattel, który od zamku Linderhof ma się prawie wyłącznie dla siebie. Nie należy oczekiwać oszałamiającego alpejskiego przełęczu, bo Ammersattel jest dość niepozorny z punktu widzenia kolarstwa. Za to pod względem krajobrazowym jest atrakcyjny, gdyż leży pośrodku rezerwatu przyrody Alp Ammergauer. Do około 3 km za zamkiem Linderhof jedzie się bardzo spokojnie z maksymalnym nachyleniem 2%. Potem robi się trochę bardziej stromo, bo przed lekkim zjazdem należy pokonać odcinek ze średnim nachyleniem 5%. Widać już zakręty. Przekracza się granicę, rozpoznawalną po małym parkingu po lewej stronie, oraz pokonuje dwa zakręty z maksymalnym nachyleniem 9%. Przełęcz Ammersattel na wysokości 1118 m n.p.m. jest osiągnięta. Niestety nie ma tam żadnej tablicy ani parkingu, żeby móc się zatrzymać.

Zjazd prowadzi do malowniczego jeziora Plansee. Słowo zjazd, podobnie jak podjazd, nie powinno być przeceniane, gdyż ze średnim nachyleniem 2% i kilkoma płaskimi odcinkami nie jest to najszybszy zjazd w Alpach. Najbardziej stromy odcinek czeka prawie na końcu zjazdu, z nachyleniem około 6%.

Od tego miejsca jedzie się lekko pod górę wzdłuż północnego brzegu jeziora. Po przekroczeniu małego mostu na drugim końcu jeziora Plansee, jest się już na Roßrücken, niewielkim wzniesieniu, po którym następuje krótki zjazd do Reutte.

Przejeżdża się przez miasto Reutte. Dzięki rondom przejazd nie stanowi problemu. Rzekę Lech przejeżdża się przez most. Teraz jest się na drodze Lechtalstraße, która przez następne prawie 25 kilometrów zapewnia nawierzchnię pod kołami. Dolina Lech to dzika, romantyczna dolina, gdzie droga ciągle lekko się wznosi. Po minięciu miejscowości Elmen jest jasne, co czeka teraz: skręt w lewo i podjazd na legendarny Hahntennjoch.

Już z Elmen widać bezpośrednio imponującą, słynną rampę. Pierwsze 700 m są naprawdę trudne, bo nachylenie wynosi stale między 12 a 15%. Na następnych 10 kilometrach do Bschlabs podjazd jest już łatwiejszy, z nachyleniem 7 do 9%. Na tym odcinku trasy przejeżdża się także przez kilka tuneli. Następnie jest krótki, płaski odcinek z małym zjazdem, który pozwala złapać oddech. Teraz dociera się do miejscowości Boden i tu zaczyna się prawdziwa wspinaczka. Trzeba zejść z siodełka i pedałować na stojąco, bo podjazd do szczytu, prowadzący przez pozornie niekończące się serpentyny, ma nachylenie do 15%.

Zjazd do Imst zaczyna się łagodnie, ale szybko staje się coraz stromszy, bowiem nachylenie po tej stronie przełęczy sięga do 15%.

Dojeżdża się do Imst, czyli wąskiego gardła na tej trasie. Jest to wąskie gardło, ponieważ koncentruje się tam ruch z doliny Inn, doliny Pitztal, z Fernpassu oraz doliny Ötztal. Dlatego podczas przejazdu przez Imst, a także dalej na Tiroler Straße w kierunku stacji Ötztal, należy się spodziewać dużego natężenia ruchu. Ruchliwy odcinek trasy ma ok. 8 km długości. Tiroler Straße opuszcza się przed Roppen, wybierając przejazd przez miejscowość. Po przekroczeniu rzeki Inn następuje ostatni niewielki podjazd do Sautens, docelowego miejsca pierwszego dnia.