Kashmir: Manali - Leh (Etappe 1)

13.9.1996 W końcu monsun ustąpił, a droga wydawała się znowu przejezdna mimo osuwisk. Rano, bez śniadania, wyruszyliśmy z Manali, przeszliśmy przez most i wspięliśmy się doliną po drugiej stronie rzeki. Zjedliśmy obiad w Honey-Moon-Inn i ruszyliśmy dalej. Moja biegunka nie jest jeszcze w porządku. Dolina wciąż jest urocza i zielona, mijając gospodarstwa i małe wioski, ciągle zastanawiając się, czy wzniesienie będzie jeszcze bardziej strome. Nagle malutki piesek za nami biegnie, na początku to nie dziwi, ale wciąż biega z nami. Częściowo całkiem przygodowe prace drogowe, płomienie wysokości metra, nad którymi asfalt się topni. Podczas pierwszej herbaty piesek również się zatrzymuje i postanawiamy: jeśli będzie nas śledził do pierwszego przełęczy, dostanie imię. Po ponad 1.000 m przewyższenia pojawia się pierwsze jak. Wspaniały widok w dolinę, orły w powietrzu. Chciałem sfotografować jak, ale André nalegał na dalszą jazdę z powodu jeszcze dalekiej przełęczy. 'Będzie ich jeszcze setki' obiecał mi. Oczywiście, to było jedyne całej podróży... Krótko przed przełęczą, na wysokości około 3500 m, brakuje mi powietrza. Zbieram całą swoją wolę i jadę dalej. Gdy w końcu docieramy na szczyt, jestem całkowicie wykończony. André musi fotografować moim aparatem, jestem zbyt słaby. Pies teraz nazywa się Rothang (jak przełęcz) i wciąż jest z nami wesoły. Ale już jest zupełnie ciemno i musimy zejść niżej, aby nie zachorować na wysokość. Pędzimy w dół północnym zboczem jak szaleni, ścigając się z ciemnością. Głazy wielkości głowy tworzą drogę. W końcu widzimy pierwsze prawdziwe góry - JESTEŚMY W HIMALAJACH! Co za niesamowite uczucie! Ale musimy jeszcze zejść, wysokość wciąż jest nie do zniesienia, a droga bardzo, bardzo zła. Przemieszczamy się po deszczowych, żwirowych drogach, pełnych dziur i przekraczamy potoki. Nie myślę już o moim biednym rowerze; Rothang również woła zawrotnie, ponieważ ledwie nadąża. W deszczu na 3.300 m poddajemy się, jest za ciemno, nocujemy w namiocie przy drodze. Zasypiam zmęczony w złym i dziwacznym śnie. Moja głowa prawie pęka z bólu. (a, szczerze mówiąc, nie mogę znaleźć dalszego przebiegu trasy na mapie... szkoda!)