Ramadhan 2009 NR Jatiluhur - Cikarang

Rowerowy przejazd przez 3 powiaty jest powtórką Ramadanu z 2008 roku, ale 50% trasy off-road zostało zmienione na nową trasę. Start w Madang (Purwakarta), przebiegając przez Kutamaneuh, Pangkalan, KaliGandu (Karawang) i finiszuje w Tegaldanas Cikarang (Bekasi). Start, rowery i ludzie wsiadają na łódź po zostawieniu ich w rejonie zwanym „Serpis” po wschodniej stronie zbiornika Jatiluhur w kierunku półwyspu Madang po zachodniej stronie. Tymczasem ja, wujek Arry, wujek Yudi ratownik medyczny i wujek Asup... jedziemy na Madang najpierw drogą lądową... hehe... miałem na myśli, że jedziemy motocyklem, który następnie zostanie użyty jako zespół ratunkowy. Kilka kilometrów przed Madang usłyszeliśmy adzan, więc zatrzymaliśmy się, aby przełamać post. Gdy dotarliśmy do Madang, nie tracąc czasu, od razu zajadaliśmy się Kolakiem, pieczonym tilapią, Sayur Asem i innymi... ponieważ przyjaciele, którzy przeprawili się z Serpis o 18:00, mieli też tylko czas na przerwanie postu. Po krótkim odpoczynku przeszliśmy do modlitwy Isya i Tarwihan. O 21:00 zaczynamy jazdę na 11 rowerach, eskortowanych przez zespół ratunkowy na motocyklu. Madang- KutaManeuh Stan litewskiego, wiele torów żwirowych nieregularnych, kilka błotnistych, ponieważ wcześniej, wydaje się, w tym rejonie padał deszcz. Wzniesienia i zjazdy w żwirze są wystarczająco „prymitywne”, co dość męczy siły, aby cieszyć się ich wzniesieniami, ale dość niebezpieczne, aby zjeżdżać szybko po nieregularnym żwirze... ale to właśnie jest radość, i nadal jest do wykonania. Na pitstopie przed KutaManeuh... zapach oleju osiego zaczyna być już wyczuwalny... oznaka, że ktoś już czuje skurcze... ale nikt się nie przyznaje... hehehe. Aby się ożywić, jemy znowu daktyle. KutaManeuh – Pangkalan Tutaj znajduje się nowa trasa. Spotykamy drogę asfaltową, skręcamy na północ, aby znowu jeździć off-road... mijając spokojny szlak ziemny otoczony lasami „Sakura” Teresida i długim lasem bambusowym, aż dochodzimy do zbiornika Ciawitengan. Zbiornik ma również piękny widok, widać cień 2 stożków górskich po stronie południowej. Następnie wznosimy się w kierunku Pangkalan. Rodzaj żwiru jest znacznie bardziej uporządkowany niż w początkowym odcinku. I jest przynajmniej 4 długie solidne wzniesienia. Jest miejsce, gdzie rowerzyści przejeżdżają przez rzekę, gdzie nie ma mostu, połączone z długim szlakiem ziemnym Akacji, co dodaje uroku tej trasie. Dotarliśmy do asfaltu w Pangkalan o 11:15, a licznik pokazał 17 km. Odpoczęliśmy tutaj dość długo, czując ulgę, że wróciliśmy do cywilizacji. Pangkalan - KaliGandu - TegaDanas Jazda po drodze... ale nadal jest pagórkowato, są pewne wzniesienia... aż do skrzyżowania zapory Cibeet – Kali Gandu w pobliżu wsi Pasircongcot. Po północy... ponownie się grupujemy, nie zapominając naładować energię daktylami. Spotykamy wtedy wujka Yadi i jego przyjaciół z Cibitung, łącznie 7 rowerzystów, którzy NR w okolicach Cikarang - zapora Cibeet. Podczas gdy rozmawialiśmy, zaczęło padać... poszukaliśmy najpierw schronienia. Gdy deszcz ustal, kontynuuje jazdę po jeszcze mokrym szlaku wspólnie prowadzeni przez Kanga Asola, który wziął ścieżkę na drugą stronę Kali Cibeet, która „musieliśmy” użyć łódki, ponieważ poziom wody w rzece był wysoki. Kontynuowaliśmy na trasie ITB, chwilami rozrywkowani przez błoto, które zablokowało nam rowery... tylko kilka metrów przed dotarciem do drogi asfaltowej osiedla Kota Deltamas. O 2:00 dotarliśmy do AA Bike Tegaldanas w stanie umorusanym i spryskanym błotem na tylniej części koszulki... Zakończyło się wspólnym sahur ze smakującym gorącym ryżem z zupą, którą przygotował wujek Adji... wuihh pyszne... w sam raz na przygodę.