22-9-10 Sierra Elvira: carriles, veredas, Torreón de Albolote y Ermita de los Tres Juanes (IBP: 67)

Trasa o umiarkowanym stopniu trudności (IBP:67), która raczej była takim 'chcieć, a nie móc', bo dziś wyszedłem z planem objechania Sierra Elvira dookoła przez drogi i ścieżki, które wyglądały dobrze na Sigpac, ale okazały się kompletnym rozczarowaniem, bo teren to prywatna, nie do przejścia posiadłość. Skoro już tak, a żeby nie zmarnować popołudnia, wjechałem na Torreón inną drogą niż zwykle, a potem z Torreón do Ermita de los Tres Juanes, która wciąż tam stoi dokładnie taka sama, ze strusiami i pawiem królewskim. Próbowałem też kilku nowych ścieżek; jedna okazała się dość trudna (ta wjazdowa do terenu rekreacyjnego), a druga bardzo wygodna i ładna, świetnie ukryta wśród drzew i bardzo malownicza. Przetestowałem też nową drogę zjazdową z Ermity, ale ta mi się nie spodobała, bo była nieładna i trochę nudna, otoczona żwirem, a krajobraz był dość ponury. Oznaczyłem ją jako „nudną drogę” i wytyczyłem alternatywę przez gaj oliwny, która choć trudniejsza, jest znacznie atrakcyjniejsza i pojawia się na innych naszych śladach w tej okolicy. Innym razem wrócę, żeby zbadać ścieżki, które zostały na boku z powodu myśliwych, którzy dziś nie przestawali strzelać, a odgłosy były jakby 20 metrów od przejazdu, co nie wchodziło w grę... A i trzeba uważać na początkowy podjazd po asfalcie obok opuszczonej cukrowni, bo na lewym pasie był pitbull, który mimo że był na łańcuchu, rzucił się na mnie (trzeba jechać daleko na bok, bo sięga prawie do połowy pasa i jest z tych, co atakują bez szczekania). Poza tym jazda w obie strony z Fuente Vaqueros była po asfalcie (czysta formalność), nie ma tam źródeł, ale są całkiem fajne wypłaszczenia pod górę. Ostatecznie nie było źle.