Rechts und links der Ruhr (Wetter - Witten)

Dynamiczne połączenie drogi, lasu i szlaków. Kto powiedział, że trzeba specjalnie jechać do Sauerlandu?

Wycieczka zaczyna się na parkingu przy basenie odkrytym w Wetter am Harkortsee.

Przez most przejeżdża się na drugą stronę rzeki Ruhr, pod autostradą A1 i przez las w górę na wzgórze. Około 300 m po ponownym przecięciu A1 przy zjeździe Volmarstein skręca się przy ogrodzeniu na ścieżkę dla pieszych i jedzie obok boiska sportowego aż do rynku i ruin zamku Volmarstein. Przez Dolinę Kwiatów wspina się na Ruhrhöhenweg, z którego po około 200 m zjeżdża się lewym bocznym polnym traktem do lasu. Na ulicy Esborner po zjeździe obok zamkniętej gospody skręca się na strzelnicę. Przez las prowadzi kamienista ścieżka pod górę na boisko sportowe na Böllbergu. Szlak w dół pierwszy raz przecina potok. Około 200 m za starą linią kolejową znowu wjeżdża się do lasu i trzeba przekroczyć jeszcze dwa potoki, zanim podjazd krótkim, ale całkiem stromym zboczem. Przez las, małymi szlakami i drogą dojeżdża się do kościoła w Wetter – Wengern. Przez drogę i pola wjeżdża się ponownie na wysokość, a potem obok obiektu sportowego przez most över Ruhrem w Wittede. Po wielkim skrzyżowaniu z sygnalizacją świetlną i przed przejazdem pod torami jedziecie w prawo, a po kilkuset metrach w lewo pod torami kolejowymi, mijacie stawy i dojeżdżacie do pomnika na wzgórzu. Tutaj cieszy się widok na dolinę rzeki Ruhr. Dalej jedzie się trzymając się prawej strony na zboczu. Następuje odcinek podjazdu po drodze, nagrodzony długim zjazdem przez las. Za barierką przy potoku skręca się w lewo i przez miły mały szlak w lesie do drogi leśnej. Po krótkim szlaku do Ender Talstraße wspina się na Harkortberg. Po szlaku odchodzącym na lewo od drogi żwirowej dociera się do górnej ścieżki turystycznej, trzyma się prawej i zjeżdża do Schnodderbach.

Gdy znowu widać Harkortsee, trzeba podjąć decyzję. Albo jedzie się spokojnie granią w prawo, przez boisko sportowe, obok wieży Harkort i zawsze w dół drogą do punktu startowego przy basenie w Wetterze. Albo – jeśli siły jeszcze wystarczą – kończy się zjazdem na wąskim szlaku (dane GPS), na końcach którego znaki nie bez powodu wykluczają jakąkolwiek przyczepność, aż do jeziora.