Besko en bici

Bardzo trudna i żmudna trasa przeznaczona na ok. 12 godzin ciągłej jazdy. Wspaniałe widoki na Połoniny i najwyższe szczyty Bieszczadów. Niesamowita fauna i flora Bieszczadzkiego PN połączona z wyjątkowym klimatem bieszczadzkich zakapiorów gwarantuje wspaniałą zabawę.

Za wyjazd uznaję oczywiście moje miasto rodzinne. Prowadzony lokalnym patriotyzmem muszę wspomnieć, że moja gmina jest ode mnie starsza o zaledwie 2 lata, powstała w 1991 r. Kierujemy się w stronę Mymonia, gdzie czeka nas pierwsza niewielka trudność. Następnie droga wprowadza nas na tereny płaskie (pojedyncze hopki w okolicy Nagórzan i Bukowska), ale jakże piękne. Beskid Niski wraz z charakterystycznym krajobrazem Dołów Jasielsko-Sanockich tworzą wyjątkowy karpacki nastrój. W takich sielskich klimatach przyjdzie nam spędzić czas, kręcąc na rowerze. Dojeżdżając do Kulasznego, jeśli wykarzemy się dobrym okiem, możemy zaobserwować niedźwiedzie gawry. Nie ma jednak, czego się obawiać. Legowiska te są zwykle puste, chociaż zeszłego lata ci drapieżnicy kilkakrotnie wystraszyli mieszkańców poblikich wsi. Gdy dotrzemy do rozwidlenia dróg, wybieramy się na południe, w stronę granicy ze Słowacją. Za sobą zostawiamy ostre, kilkunastoprocentowe serpentyny, które wiodą w kierunku Zagórza. Droga umieszczona jest w malowniczej dolince, w kilku miejscach otoczonych gęstym lasem, więc przy dobrym nawodnieniu, udar słoneczny nam nie grozi. W tym terenie występują liczne pagórki, ale poważniejsza wspinaczka (ok. 120 metrów przewyższenia) czeka nas dopiero tuż przed Komańczą. Warto dostrzec otaczające nas góry (doskonale widoczny jest Wierch i Sokoliska, których strome zbocza łagodnie opadają po drodze, którą zmierzamy). Po wjeździe do wsi odbijamy na zachód, w stronę Jaśliska. Gdybyśmy kierowali się nadal drogą, która prowadziła nas do Szczawnego, po niedługim czasie dotarlibyśmy do terenu Słowacji. My jednak wybieramy pagórkowatą drogę, która jest niemile odsłonięta (w tym miejscu warto zaznaczyć wielką wagę odpowiedniego nawodnienia organizmu, bowiem zaburzenie homeostazy organizmu może nas zmusić do zejścia z siodełka). Zdecydowane trudności napotkamy w okolicach Wisłoka Wielkiego, gdzie przewyższenia dają się we znaki (w pewnych momentach nawet 15%). Gdy pokonamy te niedogodności i dojedziemy do skrzyżowania w Daliowej obieramy trasę na Rymanów. Tam po raz kolejny musimy zmierzyć się z podjazdami (aż do serpentyn za Szklarami). Następnie czekają nas przyjemne, łagodne zjazdy. Po dotarciu do Rymanowa możemy wybrać drogę pod górkę lub zdecydować się na pokonanie płaskiego traktu przez Bartoszów (co zaproponowałem w tej trasie). Czeka nas wyjazd na Sieniawie i spokojny dojazd do drogi głównej, a następnie powrót do Beska, miesjca naszego przeznaczenia.

II dzień Przełomy Wisłoka:skarby przyrody i krajobrazu

Trasa dosyć długa i wymagająca, ale da się ją przejechać nawet w kilka godzin. Można się dobrze zabawić, ale prawdziwe góry zaczynają się dopiero za Szczawnymi. Do tej miejscowości trasa jest w miarę łatwa, jedynie kilka krótkich, sztywnych podjazdów. Od Szczawnego prowadzą w stronę Zagórza serpentyny, o niezwykłym nachyleniu. Następnie zmierzamy w dół, w stronę Zagórza, gdzie wjeżdżamy na drogę krajową, prowadzącą do Sanoka. Potem już prosto do Beska.