Zondag: Koninginne etappe Albulapas en Fluelapas

In een half uurtje rijden we naar Davos en parkeren daar de auto. Het kan zijn dat je het eerste deel van de route herkend, want we rijden het staartje van het Rondje richting Italië, maar nu tegengesteld. We starten dus met een heerlijke afdaling.

Op een splitsing kiezen we voor de Albulapas. Doordat deze pas geen belangrijke functie meer heeft wordt de route eigenlijk alleen nog maar door toeristen gebruikt. In alle stilte fiets je over mooie rustige wegen. De beklimming is lang, ruim 20 km vanaf de laatste daling en je steigt zo’n 1500 meter.

Wat je te zien krijgt? Groene valleien, ruige kloven, soms zie je in de verte een indrukwekkende weg tegen een rotwand aangepakt waar je een paar minuten later zelf fietst. Heel gaaf! 

Het 2e deel van de beklimming kenmerkt zich door weidse uitzichten, groene meertjes, woest stromend water en de ruige geel gekleurde bergwanden deden me denken aan de beklimming van de Col d’ Izoard in Frankrijk. Geen kilometer is hetzelfde en dat is nou precies waarom ik dit één van de mooiste beklimmingen vind van mijn fietscarriëre. We zijn heel benieuwd wat jij ervan vindt!

De Albula pas mag er dan even inhakken, maar dat ben je snel vergeten als je de afdaling induikt richting de Fluelapas. Het is er prachtig, de weg is overzichtelijk en gaat eindeloos en eindeloos door! Lekker in de beugel hangen, wind door je helm voelen terwijl de zon op je benen brand. Smullen voor elke wielrenner!

We starten de beklimming in Susch en die gaat gelijk steil omhoog. Al snel fiets je de verlatenheid in, vergezichten op plakken sneeuw en rauwe bergen. Mooi mooi! De omgeving wordt steeds magischer en voor de tweede keer tikken we vandaag de 2400 meter aan. Nu is het nog maar een klein stukje naar Davos. Vergeet niet te genieten, want de omgeving maakt indruk!