Dookoła Polski 7 dzień (Zawoja- Louky)

7 dzień

Niedziela 10.07.2011

Dystans 134.4km

Czas 7.09 godz.

V śr 18.78 km/h

V max 67.97 km/h !!!

Rano, po śniadanku, podwiozłem dziewczyny (tym razem samochodem;) pod Mosorny Groń.

Po krótkiej pogawędce z gospodynią, ruszam w dalszą drogę.

Początek trasy jest mi dobrze znany z zimowych wyjazdów narciarskich.

Jadę więc bez zbędnych przerw na oglądanie mapy. Poważny podjazd pod Przysłup a potem zjazd do Stryszawy, Lachowice i kierunek Żywiec.

To miasto chciałem ominąć, ale nie udało się i jeszcze pogubiłem się.

W końcu, dzięki pomocy tubylców, znalazłem wylot na Zwardoń.

Po kilku kilometrach stoi znak …

zakaz wjazdu, rowerów, ciągników rolniczych i furmanek,

ale jadę dalej, bo nawet nie mam gdzie zjechać.

Żar, podjazdy, ekrany dźwiękochłonne i duży ruch spowodowały, że po chwili czułem się jak w mikrofalówce.

Po dojechaniu do Węgierskiej Górki, uciekam z dwupasmówki.

Chłodzę rozgrzane kulaski w strumieniu- dopływie Soły.

Dalej brzegiem rzeki do Milówki, tam odbywała się historyczna rekonstrukcja z czasów II wojny. Po obejrzeniu fragmentu jadę w kierunku Koniakowa. Spotykam znów znany mi znak drogowy. Wyszukuję na mapie objazd przez wioskę Szare. Początkowo cicho, malowniczo, spotkany mieszkaniec coś mi mówi o podjeździe. Ja mówię, że dam radę, myśląc o znanej mi wspinaczce pod Koniaków. Okazuje się, że na końcu wioski jest podjazd, który mnie pokonał.

Płyty betonowe i kąt nachylenia nie pozwoliły mi jechać, musiałem pchać cały swój dobytek, z niemałym zresztą wysiłkiem. To kolejne „naj”

Później wspomniany już podjazd do Koniakowa. Też nie było lekko przy lejącym się z nieba żarze.

W nagrodę przerwa na pizzę i małą colę(0.25l-2,5 zł!).

Zjazd w kierunku przejścia granicznego Jasnowice. Zaraz za granicą chłodne piwko

1% Budweiser(0.5l-1,7zł!)- mniam.

Jadę w kierunku Jablunkova ,znów podjazd 12%, ale na szczęście krótki.

Dalej w kierunku Trinca, po drodze przerwa na knedliki (dużo lepsze niż pizza).

Drogi oznakowane rewelacyjnie, nie muszę nawet spoglądać na mapę.

To chyba uśpiło moją czujność, w Czeskim Cieszynie , tablica z kierunkiem „Katowice”.

Jadę ale, ruch coraz większy i żadnego zjazdu. Bardziej kierując się zachodzącym słońcem niż mapą znajduję drogę w kierunku Karviny.

Pora rozejrzeć się za miejscem do nocowania ale nie kupiłem nic do jedzenia, ponieważ myślałem, że dojadę do Polski przed zmrokiem.

Po prawej stronie drogi zauważam tabliczkę z napisem „Pozor hranice” i zjazd z drogi.

A tam wymarzone miejsce na biwak, nad Olzą.

Po drugiej stronie rzeki już Polska. Nie ryzykuję jednak przeprawiania się przez rwące nurty.

Na stopniu wodnym pluszcze się grupa młodzieży z Polski i czeska rodzinka.

Sympatyczny brodaty czeski Rumcajs mówi ,że spokojnie mogę rozbić się.

Raczej jest to nielegalne ale nikt mi za to głowy nie urwie, a pomyśleć, że jeszcze kilkanaście lat wcześniej coś takiego było zupełnie niemożliwe. „Dziwny jest ten świat”

Radzi mi jeszcze żeby następnego dnia jechać do Karviny i przejścia w Godowie.

Po rozłożeniu namiotu korzystam z „rzecznego jacuzzi” coś fantastycznego.

Woda spadająca z progu wodnego tworzyła mały wodospad, który cudownie masował moje zmęczone plecy i nogi.

Po kąpieli bardzo wykwintny posiłek. Zajadam torebkowy „żurek z grzankami” połączony(mała porcja) z „pieczarkową z chrupiącymi grzankami”.

Przegryzam to wszystko chlebkiem(z piątku) od Ewy, przywiezionym z Łodzi(Jagodnica).

Niezły zestaw ;) !

Spoglądam tęsknie na ”Harnasia”(tylko 1 też od Ewy) chłodzącego się w wodzie i boję się żeby nurt rzeki go nie porwał. Takie sobie piwo w domu ale tu i teraz jaki smak, poezja.

Przed spaniem jeszcze powtórka hydromasażu.