UK - COED LLANDEGLA FOREST (czerwona)

Udało się! Czerwona trasa w lesie Coed Llandegla za nami! Tym razem Pan Pelc dołączył do Pana Redla i po wcześniejszym oddelegowaniu dziewczyn na zakupy udali się do Walii. Co by dobrze sprawdzić nowy sprzęt i rozgrzać tarcze hamulców do czerwoności zdecydowaliśmy się wybrać trasę czerwoną dla ‘bardziej zaawansowanych’ bikerów. Jak się później okazało czerwony szybko zamienił się na czarny, a winę za ten stan zwaliliśmy na szczególną percepcję kolorów Pana Pelca. Ale o tym potem.

Tradycyjnie zaczęliśmy od wypożyczenia roweru i kasku dla Pana Pelca. Żaden nie pasował. Ma taki wielki łeb, że aby przymocować kask musieliśmy użyć taśmy klejącej... Szybki kurs jak używać hamulców, przerzutek i gdzie siodełko, a gdzie kierownica. Brzmi śmiesznie ale tam na wyspie hamulce mają odwrotnie. Jak większość rzeczy. Szybko się można o tym przekonać podczas zjazdu. Wylatując przez kierownicę pewnie użyłeś przedniego hamulca pod prawą ręką. Następnym razem będziesz już pamiętał, albo użyjesz dwóch.

Do rzeczy. Podobnie jak trasa niebieska zaczynamy od umiarkowanych podjazdów i leśnych ścieżek. Po kilkunastu minutach docieramy do otwartej przestrzeni i stąd już bardziej płasko i malowniczo. Po 6 kilometrach wreszcie rozdzielamy się z dość łatwą trasą niebieską. I tu zaczyna się zabawa. Najpierw od szybkiego zjazdu kamienistą drogą. Jedzie się tak szybko, że łatwo przegapić skręt w lewo i już bardziej techniczny teren. Tam czekają na nas rampy, korzenie i ostre kamienie. Po chwili żałujemy, że nie mamy rowerów z pełną amortyzacją i wielkich, miękkich żelowych siodełek. Po prawie dwóch kilometrach zjazdu, hamowania i pierwszych błotnistych kałużach docieramy znowu do lasu. Podjazdy, których przestraszyła by się nawet Maja Włoszczowska nie robią na nas większego wrażenia i z uśmiechem na ustach wprowadzamy rowery (pedałując w myślach). Dużo technicznych zjazdów, rampy, rynny i BŁOTO! Przez prawie pięć kilometrów zmagamy się z coraz to ciekawszą czerwoną trasą. Kilkakrotnie mijamy skrzyżowania z trasą czarną, ale nie dajemy się skusić. Czarna trasa przychodzi do nas!

No to lecimy! 12 kilometr trasy, szybki zjazd, kilka niebezpiecznych zakrętów i już po chwili lądujemy na skrzyżowaniu gdzie ścieżka i ślady rowerowe zamieniają się w błotnisto-trawiastą maź, a słupek pokazuje tylko wielką CZARNĄ strzałkę. Odwrotu niestety nie było. Do tej pory nie wiemy co to za trasa bo nie mam jej nawet na mapach. Ale przygotowana, z dużą ilością wąskich zjazdów, ostrych podjazdów, ramp i skoczni. Nawet most był. Gdy dotarliśmy do drogi, po której poruszali się tylko piesi zdaliśmy sobie sprawę, że się zgubiliśmy. Bez paniki znaleźliśmy dalszy ciąg czerwonej trasy i ruszyliśmy w dół. Szybki przystanek i łyk wody przy jeziorze, a potem już tylko w dół do końca trasy.

Następnym razem skusimy się na pełną małą czarną .)