<span style="font-family: Verdana;">Highway 101<br /> Tot nu toe ging de hele route over of parallel aan de 101. In Oregon was dat
prima, niet al te veel verkeer en een brede "shoulder" ofwel vluchtstrook om op
te fietsen. In California was die shoulder meteen een stuk smaller of zelfs
helemaal niet aanwezig en het verkeer wordt geleidelijk aan drukker. De highway
verandert ook in een freeway, van 2-baans in 4-baans en er wordt zeker 100km per
uur gereden. Op zich houden ze goed rekening met je als fietser (behalve een
enkele camper), maar veel auto's maken een giga-kabaal als ze voorbijrijden, zeg
2x zoveel als een grote truck. Dat komt omdat veel Amerikanen in grote pickups
en vans rijden, soms met giga-noppenbanden, en veelal met een V8-motor, en dat
maakt echt een ongelooflijke herrie.<br /> Gelukkig kan ik vanaf vandaag overstappen op Higway 1, die me weer bij de
kust brengt en die een heel stuk rustiger is. Vanaf Leggett klimt het omhoog
door een schitterend bos, en er zijn inderdaad zowat geen auto's de hele dag! Ik
maak voor de zoveelste dag geen foto's, want het regent weer de hele dag.
Behalve enorme coniferen als Redwood en Douglas Fir zie je hier ook veel
eucalyptusbomen. Doordat je fietst geniet je van al de geuren, zeker in het
voorjaar als er van alles bloeit.<br /> <br /> Ik passeer het plaatsje Westport, waar een schitterend gerestaureerd
hotelletje staat dat lekkere koffie heeft en organic food serveert, heerlijk!
<br /> Uiteindelijk kom ik aan in een wat groter plaatsje Fort Bragg waar ik
weer korting krijg op een motel. Ik blijf hier 2 dagen, het regent nog steeds
hard, en de voorspelling is dat het nog een dag of 2 aanhoudt. Ik heb nog 1
reservedag en die neem ik hier dan maar als rustdag, want hier is misschien ook
nog wat te beleven. Alle plaatsjes die je langs de kust tegenkomt tijdens het
fietsen zijn allemaal zo klein, er valt meestal niet veel te beleven. De
aankomst in San Francisco straks zal wel een grote overgang worden.<br /> <br /> De mensen<br /> Tot nu toe zijn de mensen allemaal even vriendelijk, nieuwsgierig en behulpzaam.
Dat is wel het prettige van het reizen in de USA. In de regio waar ik doorheen
fiets zie je eigenlijk alleen maar de klassieke blanke Amerikaan, en maar heel
af en toe een zwarte of latino, soms een aziaat. En dat terwijl er in de hele
USA pakweg 35 miljoen mexicanen wonen en 30 miljoen zwarte mensen. Die zijn er
ook wel, maar kennelijk niet in deze noordwesthoek van het land.<br /> Waar ze wel slecht in zijn is energieverbruik. Alle verwarmingen zijn elektrisch
(lijkt me niet echt rendabel) en dan die auto's, allemaal grote bakken, de helft
van de auto's waar particulieren in rijden zijn pickup, truck of van. De gewone
auto's hebben dan weer allemaal een grote motor, het liefst een 3 liter V6 of
meer, nou, dat is lekker zuinig.<br /> Ook zijn de mensen hier gauw paniekerig of paranoia, zie de berichten over de
Mexicaanse varkenskoorts, elke dag is het hier "breaking news".<br /> <br /> Een rustdag in Fort Bragg, waar ik echt helemaal niets heb gedaan omdat
het regende en stormde. Behalve dan heel lang rondhangen in het plaatselijke
koffiehuis, dat als de huiskamer van Fort Bragg geldt. Daar ontmoet iedereen
elkaar en ik heb met veel mensen contact gemaakt en daarom dus hier uren
gebleven. Verder weer Japans gegeten 's-avonds, dus weer helemaal bijgetankt.<br /> <br /> Regen<br /> Ja, dat was best jammer, de laatste 6 dagen in de regen gefietst en op een
gegeven moment word je het wel zat uiteraard. De kust moet hier schitterend zijn
met mooie woeste panorama's, maar je ziet er weinig van zo. Ik heb wel goede
regenkleding, maar na een paar uur ben je natuurlijk ook van binnen drijfnat. Ik
blijf dan ook de luxe van de motels opzoeken om te overnachten, ja ja, wat een
weelde.<br /> <br /> Via het toeristische plaatsje Mendocino fiets ik verder naar Gualala.
Er valt met die regen niet veel te zien dus helaas ook niet veel te melden. Wel
is het hier een sjieke regio, dat merk je aan de prijzen van de motels, die
liggen een stuk hoger (80 dollar en meer). <br /> De laatste regendag fiets ik vanuit Gualala naar Jenner, het zijn
allemaal piepkleine plaatsjes hier van enkele honderden inwoners. Onderweg
ontmoet ik nu regelmatig een andere fietser, en wel Rudiger, een Duitser, die
ook richting het zuiden fietst. Heel gezellig, vaak nemen we afscheid en zien we
elkaar toch weer de volgende dag. Leuk hoor.<br /> In Jenner wonen 170 mensen, er is dus niets te beleven, maar ze hebben er wel
een Indiaas restaurant! Nou ja, dat is toch heel bijzonder. Ik heb er lekker
gegeten, maar kon maar niet goed begrijpen van die lui waarom ze nu in
hemelsnaam helemaal hier in dit piepkleine plaatsje verzeild zijn geraakt.<br /> Einde van deze dag hield het rond 5 uur eindelijk op met regenen en had ik net
geluk om aan de monding van de Russian River een hele kolonie zeehonden
te zien met diverse baby's. Dat was weer een opsteker, na 6 dagen eigenlijk geen
wild meer te hebben gespot.</span>
