Bytom-Gdynia 55

W zeszłym roku postanowiłem uczcić swoje 55 urodziny i zaplanowałem sobie przejechanie 10km za każdy rok. A więc wyszło mi że jadąc do Gdyni zrobię akurat tyle i jeszcze trochę na zapas. Plan wcieliłem w życie ruszając z domu w piątek 16 czerwca.

Na początek zrobiłem jedynie 68 km do Częstochowy. Nocleg w domu pielgrzyma sióstr brygidek. Trasa niezbyt wymagająca ale na pierwszy dzień nic więcej nie było potrzeba. Po dotarciu na miejsce zwiedzanie Jasnej Góry i trochę zadumy na życiem oraz podładowanie wewnętrznych akumulatorów.

Sobotni ranek niezbyt zachęcający. Zimno i pada deszcz. Ale czas nie jest z gumy więc niechętnie ale jednak ruszam w stronę Łaska. Im dalej od Częstochowy tym gorzej. Deszcz praktycznie nie ustaje. Do tego porywisty wiatr prosto w mordę przez cały czas. No i na dokładkę ten monotonny płaski krajobraz. Po drodze zmuszony jestem do kilku przystanków żeby odpocząć i rozgrzać kości. Po zrobieniu 92 km docieram wreszcie do Łaska na umówiną kwatrę. Po godzinie deszcz przestaje padać, wiatr siada i pod wieczór jeszcze wychodzi słoneczko.

Niedziela już w zupełnie innym nastroju. Słoneczko świeci i powoli zaczyna się rozgrzewać. Ruszam więc w stronę Krośniewic. Kawka w Lutomiersku, a obiadek w Łęczycy. Tam obok zamku spotykam sakwersa z Koła, który właśnie wraca z przejazdu WTR-ką a wcześniej okrążył Polskę. Po obiadku dalej w drogę i na 16-tą jestem w Krośniewicach. Kwatera o niższym standardzie niż dwie poprzednie ale da się wytrzymać. Miasteczko raczej mało atrakcyjne więc po krótkim spacerku i zakupach na jutrzejsze śniadanko idę spać.

Poniedziałkowy poranek bardzo zachęcający. W miarę upływającej drogi robi się coraz cieplej aż do upału. Na obiadek docieram do Włocławka. Tam również zwiedzanie miasta, bulwarów nadwiślańskich i kilka fotek. Po obiadku ruszam w stronę Ciechocinka. Przejazd obok przemysłowej strefy Anwilu niezbyt ciekawy i dość niebezpieczny. Więc kiedy już minąłem Gąbinek otoczenie stało się całkiem przyjemne. Aż do niespodziewanego podjazdu w Kucerzu. Teraz wiem dlaczego mój wczorajszy kolega powiedział, że woli drogę od Ciechocinka do Włocławka niż odwrotnie. Docieram do Nieszawy i kolejny odpoczynek obok promu. Zaraz przypomina mi się epizod z "Ekscentryków". Kiedy to koncertowali na zepsutym promie stojącym na śrdku Wisły. Po 17-tej docieram do Ciechocinka i odnajduję swoją kwaterę. Tym razem jest to super miejscówka za jedyne 50zł. Po doprowadzeniu się do czystości ruszam na spacer po uzdrowisku. Ciechocinek robi wrażenie i jest bardzo urokliwy.

Wtorek znowu pięknie się zaczyna. Szybko docieram do Torunia bo część drogi pokonuję poboczem drogi 91. Po dotarciu na stare miasto obowiązkowe zwiedzanie, zdjęcia i przepyszne pierniczki oraz kawka. Po 11-tej ruszam przez Wrzosy i Lulkowo do Chełmży. Gorąc robi się coraz większy więc robię tam sobie przerwę na obiad i odpoczynek. Pizza przy wjeździe na ścieżkę obok jeziora bardzo dobra. Dalej droga przecina A1 koło Bocienia i zaczyna wiać znowu w mordę. W dodatku pojawiają się sine chmury. Robię więc sobie postój na stacji benzynowej w Płużnicy. Chmury poszły gdzieś w stronę Białegostoku. Ruszam więc dalej i przez Wiewiórki nową drogą docieram do Grudziądza. Tam moi koledzy robią mi niespodziankę i kwateruję w Hotelu Willa przy Chełmińskiej. Po spłukaniu potu i brudu ruszam na stare miasto. Bardzo fajne bulwary i mury nadwiślańskie. No a widok ze szczytu wieży Klimek zapiera dech. Widoczność na dobrych 10-12 km. Wieczorkiem miłe spotkanie przy dobrym piwku.

Środa wita mnie rześkim powietrzem i znowu wiatr w pysk. Ale jechać trzeba. Na dokładkę podjazd do Nowego daje trochę w kość. Tam kawka na stacji Orlenu i szybkie zwiedzanie ryneczku. Żeby sobie trochę ułatwić jadę znowu poboczem 91. W Rakowcu skręcam jednak na Milanowo i dalej do Gniewu. Samo miasteczko dość marnie się prezentuje. Choć zamek i jego otoczenie podnosi na duchu. Ponieważ na obiad trochę za wcześnie więc jadę do Tczewa. Za Gręblinem skręcam z 91 i przez Rybaki i Bałdowo docieram do Tczewa. Obiad za grosze w barze mlecznym puchota. Trochę zwiedzania starej części miasta i bulwarów nad Wisłą a po 17-tej docieram na kolejną umówioną kwaterę. Tym razem nocuję w domu Beduxa. Przy grillu i piwku gadamy o jego wyprawach i planach. A jest o czym bo już w sobotę leci do Maroka. Tam planuje trasę aż do Gibraltaru a dalej szlakiem Camino. Damian dzięki za gościnę i wiatru w plecy na trasie.

Czwartkowy ranek równie rześki ale słoneczny. Niespiesznie pedałuję w stronę Gdańska. Płaskie Żuławy i piękne kościółki po drodze. Przed 11 jestem pod fontanną Neptuna. Duża radość, że się wszystko tak fajne udało. Gdańsk jak zawsze piękny i pełen uroku. Nagrodą za przejechaną trasę jest pyszny tort i smaczna kawka. Teraz już znanymi ścieżkami jadę przez Sopot do Gdyni i docieram do mety. 

Ogromna radość i wielka duma że się udało. Zrobiłem 580km w ciągu 37,5 godziny pedałowania. Starałem się nie nadwyrężać kolan i kręgosłupa. Ot po prostu dojechać realizując swoje mażenia. Było super. Szkoda że już się skończyło. Rower sprawował się bezawaryjnie. Zdrowie dopisało. Ludzie na trasie również. No i miałem czas pogadać ze sobą. I nie tylko. 

Chcę jeszcze.