Point of Interest
za wikipedią:
przy drodze krajowej nr 9.
Przez wieś przechodzi szlak rowerowy zielony zielony oraz szlak rowerowy niebieski niebieski szlak rowerowy do Opatowa.
Do niedawna we Włostowie funkcjonowała cukrownia założona w 1913 roku.
Spis treści
1 Historia
2 Zabytki
3 Urodzeni we Włostowie
4 Zobacz też
5 Przypisy
6 Bibliografia
Historia
Po raz pierwszy nazwa Włostów pojawiła się w akcie z 1362, w którym to wymieniono dziedzica wsi, Bernarda[5]. Osada jest jednak znacznie starsza. Według tradycji miejscowy kościół ufundowany został przez Piotra Dunina i ochrzczono w nim Wincentego Kadłubka[5]. Na obszarze wsi mieściło się prawdopodobnie targowisko, czego pamiątką jest nazwa jednego z pól – Targowiska[5]. Stąd też tak wczesna fundacja miejscowego kościoła[5]. Znaczenie osadzie odebrał dopiero rozwój sąsiedniego Opatowa[5].
W połowie XV w. we Włostowie znajdował się już kościół murowany pw. św. Jana Chrzciciela. Dziedzicami wsi byli: Pełka, Jan Zbank i Iwon herbu Janina. Włostów miał 12 łanów kmiecych, oddających dziesięcinę archidiakonowi sandomierskiemu. Z niektórych pól dziesięcinę pobierał też miejscowy pleban. Do kościoła należały 4 łany, łąka, staw i trzy karczmy z rolą, oddające dziesięcinę archidiakonowi[5].
W 1578 Albert Wielicki płacił od 16 osadników, 8 łanów, 11 zagrodników z rolą, 2 zagrodników, 12 ubogich komorników i od jednego rzemieślnika. Pleban płacił od 1 osadnika, 1 łanu i 2 ubogich komorników. Hubliński płacił od 2 osadników, 1 łanu, 4 zagrodników z rolą, 5 ubogich komorników, 1 komornika oraz 1 rzemieślnika. Jan Pełka płacił od połowy łanu[5].
W XVII w. miejscowość związana z działalnością Braci Polskich. O związkach Włostowa z arianizmem świadczy zachowany do dziś zbór[6].
W 1827 Włostów miał 38 domów i 332 mieszkańców. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z lat 80. XIX w. we Włostowie był murowany kościół parafialny, gorzelnia, młyn wodny, 48 domów i 613 mieszkańców. Dziedzicem dóbr Włostów w 1881 był Michał Karski[5].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.
Zabytki
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela z XIII/XIV w.; przebudowany w XVIII wieku; spalony w czasie działań wojennych w 1944; w latach powojennych odbudowany; we wnętrzu portale z XIV wieku, oraz pozostałości późnoromańskich polichromii.
Wpisany wraz z ogrodzeniem do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.522/1-2 z 2.10.1956, z 20.05.1966 i z 30.07.1982)[7].
Cmentarz parafialny z przełomu XVIII/XIX w. (nr rej.: A.523 z 14.06.1988)[7]:
kaplica rodziny Karskich z II połowy XIX w.,
kolumna z figurą Matki Boskiej,
ogrodzenie z bramą
Pałac rodziny Karskich z XIX wieku w ruinie z pozostałościami kaplicy i części narożnych budowli; rzeźby lwów przy bramie wjazdowej.
Zespół pałacowy (pałac, oficyna, brama parkowa, brama główna z lwami, park, lamus), wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.524/1-6 z 44 z 1.09.1947, z 26.10.1956, z 19.12.1957, z 1.03.1967 i z 8.02.1978)[7].
Zbór ariański z XVII w. usytuowany nieopodal pałacu. W późniejszym okresie przekształcony w przydworski lamus
Point of Interest
Drewniany kościół parafialny pw. św. Katarzyny i św. Stanisława Kostki z końca XVII w., przebudowany w 1775 r. oraz drewniana dzwonnica z 1775 r
Point of Interest
Kurhany wczesnośredniowieczne
More highlights are available with Bikemap for iOS and Android.
